Glaasje wijn..? 10 euro graag! - Reisverslag uit Madras, India van Marjolein - WaarBenJij.nu Glaasje wijn..? 10 euro graag! - Reisverslag uit Madras, India van Marjolein - WaarBenJij.nu

Glaasje wijn..? 10 euro graag!

Door: marjoleindia

Blijf op de hoogte en volg Marjolein

12 April 2011 | India, Madras

Alweer 3 weken geleden heb ik mijn laatste blog geplaatst. Ik had mezelf nog zoo voorgenomen dat ik elke week een blog zou schrijven.. Helaas , mislukt! De dagen gaan heel erg snel en ik heb eigenlijk maar weinig tijd voor mezelf op een dag.. In Nederland heb ik het eigenlijk altijd druk, druk & druk.
Hier is het precies hetzelfde, alleen ben ik meestal druk met andere dingen dan thuis.
Ik ben hier bijvoorbeeld een paar avonden in de week alleen maar bezig met mijn was! Ik merk nu pas hoe lekker het is dat thuis mijn kleren altijd opeens weer schoon op mijn kamer lagen..
3 weken geleden zijn Eefje en Joris hier terug op het project gekomen. Het is heel erg gezellig om hier samen met mensen uit Nederland te zitten, het is ook fijn om dingen te kunnen delen die je hier meemaakt. Het is moeilijk om uit te leggen aan iemand in Nederland wat er hier allemaal gebeurt en wat je hier meemaakt op een dag. Het is zoo anders. Je kunt je er wel wat bij voorstellen in Nederland, maar eigenlijk moet je hier gewoon een keer heen gaan om het te ervaren. Het is heel erg bijzonder. Het zal mij in ieder geval mijn hele leven bij me blijven.

Ik ontbijt elke dag om half 10 samen met Eefje. Eefje en Joris hebben een koelkast op hun slaapkamer, We gaan 1 keer in de week naar een grote supermarkt: de ‘Big Bazaar’. Het is voor ons ongeveer een half uur reizen.. Ze hebben niet altijd dezelfde producten, eigenlijk gewoon wat er binnenkomt... In mijn 3e week ging ik voor het eerst met Eefje en Joris naar de supermarkt, we gingen op een zaterdag en toen hadden ze: yoghurt!!Wij waren helemaal blij, want dat is heel bijzonder voor hier. Bijna niemand in India heeft een koelkast.. hebben ze ook niet echt nodig want iedereen eet alleen maar rijst, maar daarom hebben ze bijna nooit yoghurt. Wij hebben meteen yoghurt in geslagen met muesli en we hebben daarna onze zaterdagavond gevierd met yoghurt eten! Eindelijk iets anders dan wit brood of rijst.. Echt, waar je hier al wel niet blij van word..!
De laatste tijd leef ik vooral op crackers met smeerkaas.. Ik ben er hier bijna verslaafd aan, terwijl ik thuis nooit smeerkaas eet!

Ik zal even vertellen wat ik de hele dag doe, mijn dagprogramma:
We ontbijten elke ochtend samen, om 10 uur gaan we naar beneden. Dan geven we Engelse les.
Er zijn 2 verschillende groepen: De ene dag de jongere jongens, zij krijgen makkelijk Engels. De andere dag de oudere jongens, zij krijgen iets moeilijker Engels. Daarna gaan we tekenen, verven, of spelletjes binnen doen zoals: zelfgemaakt memorie, schaken, een Indiaas bordspel, max of set. Om half 2 is de lunch, we eten dan rijst mee met de jongens. Van 2 tot 4 uur kijken de jongens tv. Wij gaan dan meestal even iets voor onszelf doen (wassen, boek lezen, slapen, boodschappen doen) maar soms gaan we ook een dansje bedenken of zoiets. Van 4 tot 6 uur is er een buitenactiviteit. De schooljongens zijn dan ook terug. We doen vaak cricket, trefbal of seven stones.
Laatst hebben we een keer gevoetbald, vond ik heel erg leuk! Maar na een kwartier hadden bijna alle jongens bloedende voeten.. Toen zijn we er maar mee gestopt.
Van 6 tot half 8 gaan 2 van ons laptop – class geven, en 1 iemand gaat de les herhalen van ’s ochtends. Rond half 8 gaan we eten, altijd rijst.
Meestal zijn we dan nog tot half 9 beneden, en daarna gaan sommige jongens slapen, en gaan wij eindelijk naar boven!

Ik vind de dagen best lang.. Het is 6 dagen in de week. En het is altijd geven, je moet de kleine dingen wel blijven zien die je er voor terug krijgt!

Ik kan nu ook meepraten over ziek zijn in India. In mijn 3e week raakte ik heel erg aan de diarree. Ik weet nu nog steeds niet precies hoe het komt..
Het eten hier op het project wordt door 2 vrouwen klaar gemaakt.. Het is niet te vergelijken met hoe schoon eten wordt klaargemaakt in Nederland. De vrouwtjes zitten op de grond te koken. Vaak voel je je eten tussen je tanden kraken door het zand.. Soms vind je een steentje in je eten, en ook vaak een beestje vaak een vlieg, en laatst zelfs een lange zwarte haar! Ook al ben ik in India ik gooi het dan meestal toch stiekem weg.. Ik krijg het dan gewoon echt niet meer naar binnen. Ik ben wel blij dat ik geen vlees eet, want ze eten hier meestal 1 keer in de week kip en heel soms geit. Maar het lijkt dan niet op vlees wat je in Nederland eet.. Je ziet de geitenpoten erin zitten! Het zijn meer een beetje de rest- stukken wat ze hier krijgen..

Ik weet in ieder geval niet precies waar ik ziek van geworden ben.. maar van de een op de andere dag raakte ik aan de diarree. Voordat ik naar India ging dacht ik nog van.. oh het zou eigenlijk niet zo erg zijn als ik aan de diarree raak, val ik mooi een paar kilootjes af.
Maar die gedachte neem ik nu toch echt terug! Hier in India aan de diarree is echt niet zoals in Nederland, en het is ook helemaal niet leuk! Het betekent: 20 x per dag op de wc zitten.. Zelfs als je een glas water drinkt is het er binnen een paar minuten weer uit..
Na 8 dagen en een paar kilo’s lichter ging ik dan toch maar naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis werd ik meteen naar de spoedeisende hulp gebracht. In zo’n situatie is het wel handig om ‘blank’ te zijn… Een dokter heeft me geholpen en ik kreeg wat pillen mee.
Na een paar dagen ging het weer helemaal goed met me!


De afgelopen anderhalve week zijn Eefje en ik meegenomen naar verschillende buurten en projecten door de staff van Karunalaya.
De eerste keer werden we meegenomen door Pramila; een hele aardige vrouw die hier werkt.
Ze geeft ’s avonds les aan kinderen in een hele arme buurt.
We gingen er lopend heen.. het was ongeveer 20 minuten lopen. Wij leven in het arme gedeelte van Chennai. Binnen 5 minuten liepen we in een gebied waar het alleen maar armer werd.. De mensen leven voornamelijk op straat in zo’n arme buurt. Je ziet veel vrouwen spelletjes spelen met elkaar; bingo en een ander spel met allemaal gekleurde steentjes. Mensen zijn aan het koken op straat, en zie je veel kinderen zonder kleren..
Wat ik heel erg mooi vond aan de buurt waar we doorheen liepen waren alle gekleurde huizen. De huizen waren in fel roze, blauw, geel, groen, rood; echt alle kleuren geschilderd.
We liepen ook echt kleine straatjes door.. heel erg leuk. De meeste mensen reageerden ook heel erg positief op ons. Op de terugweg kwamen we allemaal oma’s tegen met spandoeken. Het is hier nu verkiezingstijd, en dat gaat er heel erg heftig aan toe. De aankomende dagen mogen wij ook niet meer op straat komen. Ik heb zelf al vrouwen zien vechten op straat omdat ze een verschillende mening hadden over de verkiezingen. Als je nu op straat loopt zijn sommige wegen geblokkeerd en staan er allemaal mensen met spandoeken, met grote boxen allemaal dingen heel erg hard om te roepen/schreeuwen. Er wordt gezegd dat er rond de verkiezingstijd vaak rare en nare dingen gebeuren. Het is eigenlijk best vreemd, de partijen zijn hier (volgens mij) bijna allemaal corrupt, en het is voor de mensen toch nog steeds zo’n ‘big deal’. Terwijl het eigenlijk toch niet veel uitmaakt, want er zit waarschijnlijk niet echt een goede, eerlijke partij bij.
Ik kan me nu wel wat voorstellen bij de politieke opstanden in andere landen..
Ik hoop dat hier alles normaal verloopt.

Maar, wij gingen samen met Pramila naar een heel klein gebouwtje wat 1 ruimte had. Het was midden in een visserswijk. Door de tsunami van 3 jaar geleden zijn veel wijken hier verwoest. Het gebied vlakbij de zee ook. Hier wonen nu de armste mensen. Het was ook heel erg smerig in deze wijk. Hier in deze stad ligt overal afval.. Volgens mij is er niks geregeld voor afval..
Ook leven er veel straathonden..
Naar het schooltje kwamen ongeveer 35 kinderen, de kinderen gingen een liedje voor ons zingen. En toen zeiden ze: nou moeten jullie een liedje zingen!
Wij waren hier helemaal niet op voorbereid, en toen hebben we maar wat geïmproviseerd. We hebben: hoofd, schouders, knie en teen, de vogeltjesdans, if you’re happy and you know it clap your hands en ook nog een polonaise met de kinderen gedaan. Ze vonden het hélemaal geweldig.
Wij vonden het ook super leuk om te doen!
Het was wel heel erg grappig want ik had een Indiase broek aan. Die broeken zijn heel erg wijd aan de bovenkant en moet je echt dichttrekken en dichtknopen met 2 touwtjes die eraan zitten. Natuurlijk was mijn knoop in de touwtjes losgegaan, en terwijl we daar in zo’n straatje liepen merkte ik dat mijn broek wel heeel erg los zat.. Ik kon hem nog net op tijd pakken.. anders had ik daar ‘bijna’ in mijn blote kont gestaan haha.
Alle mensen om me heen zagen het en moesten lachen!

We zijn 2 keer meegenomen naar een buurt waar ze allemaal een soort van flatgebouwen hebben gebouwd van ongeveer 6 hoog. Hier wonen allemaal mensen die slachtoffer zijn van de tsunami 4 jaar geleden. In deze buurten wonen vooral arme mensen. Er worden op deze manier wel heel veel probleemgevallen bij elkaar opgestapeld, ik weet niet of dat heel verstandig is. Al deze mensen zijn veel kwijtgeraakt door de tsunami; sommigen materiële dingen zoals een huis, sommigen de mensen van wie ze hielden..
Veel mensen hebben last van een verslaving omdat ze zoveel meegemaakt hebben.
We hebben ook een binnenkant gezien van een ‘huis’. (een huis bestaat uit 1 of 2 kamers). Het was nog een best mooi huis, er sliepen wel 5 mensen in dat huis, de oppervlakte was ongeveer 12m2.

We zijn ook een keer meegenomen door een vrouw, volgens mij werkt ze ook hier op Karunalaya. Ik weet eigenlijk niet wat ze doet..
Ze zei dat ze een lerares was. Ze bleek in een hele arme buurt te wonen van Chennai. Het was ongeveer 15 minuten lopen van Karunalya, dus best dicht bij ons in de buurt.
Ze gaf in een kamer van haar eigen ‘huis’(haar huis bestond uit 2 kamers) les. Omdat wij kwamen kwamen alle kinderen uit de buurt naar haar huis. Op een gegeven moment zaten Eefje en ik met meer dan 40 kinderen in een kamer van ongeveer 8 m2. En toen verwachtte ze van ons dat wij daar iets gingen doen met al die kinderen in zo’n kleine ruimte! Het werkte natuurlijk helemaal niet, want die kinderen konden niet eens met zijn allen staan.. en bij al onze dansjes moet je bewegen.
Het was jammer dat de ruimte zo klein was, de kinderen vonden het wel heel erg leuk dat wij er waren. Toen we weggingen liep ik met 2 kinderen aan mijn hand terug..
De buurt was wel echt heel erg mooi en speciaal om te zien. Maar de mensen waren er z arm..
We voelden ons er ook niet helemaal veilig. En dat gevoel heb ik bijna nooit in India.
Het waren hele smalle straatjes, en daar leefden veel mensen. Veel mensen hebben een heel erg kleine leefruimte, en zijn daardoor veel op straat.
In deze buurt zagen we ook heel erg veel verminkte mensen, of mensen met een handicap.
Deze mensen zijn in deze maatschappij het minst waard. Het is wel opvallend om te zien dat veel mensen met een handicap in zo’n arme buurt leven.
Als je in zo’n buurt loopt kun je er ook niet zo maar uit.. Het zijn hele lange smalle straatjes. De straten zijn niet goed geplaveid. En je kunt ook eigenlijk alleen maar rechtdoor, andere kleine straatjes in slaan of weer terug..
De vrouw waar wij mee op pad waren was helemaal geen leuke vrouw. Onderweg zei ze helemaal niks tegen ons en ze sloeg de kinderen.. Onderweg kwamen we haar man tegen in de buurt, hij keurde ons geen blik waardig..
Ik heb het gevoel dat zijzelf geslagen wordt thuis. Ze keek niet helemaal fris en eerlijk uit haar ogen..
Als Eefje en ik foto’s wilden maken of met mensen gingen praten liep ze gewoon door of trok ons bijna weg.. Heel erg raar en onvriendelijk. Ze had er niet echt plezier in om ons mee te nemen.
Dit was de eerste keer dat iemand zo onvriendelijk was tegen ons, normaal zijn de mensen heel erg leuk, geïnteresseerd en vriendelijk met wie we meegaan.


We hebben nog meerdere schooltjes in arme buurten bezocht.
Het bezoeken van de schooltjes was wel heel erg leuk, maar het was jammer dat telkens als we daar kwamen wij eigenlijk de kinderen even een uurtje moesten entertainen, en dat we geen 1 x hebben gezien hoe de kinderen les krijgen..

Elke zondag hebben we vrij, en gaan we wat leuks doen! Het is erg.. maar je hebt dan toch wel behoefte om even naar iets voor ons normaals te gaan..
De eerste 2 zondagen sinds Joris en Eefje er zijn, zijn we daarom naar een hele grote shopping mall geweest. Het is heel erg druk in de shopping mall, maar in de winkels zelf is het bijna leeg, omdat bijna niemand hier in India het kan betalen..
Voor ons zijn het normale tot dure winkels, je hebt er zelfs: Only, Vero Moda, Pepe Jeans, Guess, Calvin Klein dat soort winkels!
Er is een super mooie bioscoop waar je lekker popcorn kunt halen en ook Engelse films kunt zien! En er is een pizzahut en een kenchucky fried chicken..
Lekker pizza en patat eten!!

Afgelopen weekend ben ik samen met Joris en Eefje naar Mahabalipuram geweest..!
Het is misschien heel erg gek.. Maar ik zit hier in zo’n drukke stad.. Er zijn altijd mensen om me heen, er is overal verkeer, drukt, smerigheid, je krijgt hier elke keer weer zoveel nieuwe indrukken. Eigenlijk kan ik nooit een stukje wandelen.. Dan moet je altijd gefocust zijn op het verkeer omdat het overal zo druk is, anders word je zo aangereden. Ik had niet gedacht dat ik het ging missen.. Maar thuis wandelde ik elke dag 3 kwartier met onze hond.. En ik mis het zo om binnen 5 minuten tussen de weilanden te lopen en lekker te kunnen denken.. en lopen en gewoon niemand tegen te komen! Heerlijk!
Hier kan dat gewoon niet, en daarom was ik heel erg blij om eventjes weg te zijn uit deze grote stad..
Mahabalipuram is een soort hippiedorpje 2 uur met de bus vanuit Chennai.
Het was een heerlijk weekend! We kwamen zaterdag rond 4 uur aan, en gingen zondag rond 6 uur weer terug. Er was een mooi strand, waar mensen gewoon gingen zwemmen!!
Voor India is dat niet normaal.. In Chennai is het 2-na langste strand van de wereld, maar niemand zwemt!! Als je naar het strand gaat zie je alleen maar heel veel mensen langs het strand staan.. die naar de zee kijken.. Heel erg raar.. Maar de vrouwen mogen hier ook niet in bikini of badpak lopen..
In Mahabalipuram kan het wel! Er zijn allemaal leuke winkeltjes met kleren, en beeldjes en dat soort dingen. Het is best wel toeristisch, er zijn veel Europese mensen.. Ik heb een paar tempels bezocht, heel erg mooi om te zien! En we hebben een heerlijke ayurvedische massage gehad..! We zijn ’s avonds uit eten geweest, lekker spaghetti gegeten. En daar hebben we een lekker glaasje wijn gedronken, voor 10 euro per glas!!! Alcohol is eigenlijk niet echt toegestaan hier in India, in de supermarkt kun je het ook niet kopen.. Wijn is daarom ook heel erg duur! Bier was wat goedkoper, 3 euro..
Ik kan toch niet meer zo goed tegen alcohol, omdat ik het nooit meer drink.. Dus 1 glaasje wijn hier heeft het zelfde effect als 3 in Nederland haha ;).
Ik heb het zelf nog niet gezien.. maar ik heb gehoord dat als je in bijvoorbeeld Kerala, dat is een gebied in India, bier besteld. Dan moet je vragen om: Special tea.. Je krijgt dan een thermosfles met bier erin.. En een glas waar je niet doorheen kunt kijken. Het lijkt dan net of je thee besteld hebt!
We hebben ’s avonds nog gekaart in een soort ruimte waar je allemaal op de grond zit met kussentjes en met muziek, super leuk!
En daarna werden we uitgenodigd voor een party at the roof! Het was eigenlijk verboden.. dus even later zaten we met alleen maar Indiase mannen en 2 Belgen op het dak, geen muziek, geen licht, echt wat een feest! De Belgen waren aardig, en daarna zijn we lekker gaan slapen.
’s Ochtends een heerlijk ontbijtje gehad van vers fruit, een chocoladepannenkoek, en toast met een omelet! En ik heb nog hele mooie leren slippers laten maken bij een man. Hij heeft in 1 dag een paar slippers, en een soort leren sandalen voor me gemaakt. Heel erg mooi, en dat voor maar 20 euro!
Ook heb ik er 10 jaar garantie op… wat wil je nog meer haha.
Het was een geweldig weekend.. Echt een hele leuke plaats, waar je je echt even vrij voelt.. en heerlijk om er even tussenuit te zijn.


Ik denk dat dit wel een lang genoeg verhaal is, ik ben volgens mij nog van alles vergeten te vertellen!
Maar ik hoop dat jullie een beetje een beeld krijgen van wat ik hier allemaal meemaak..!
Ik vind jullie reacties in ieder geval heel erg leuk om te lezen!! Heel erg bedankt,

Ik schrijf snel weer!! I promiss!!


Veel liefs vanuit India!!!!



  • 12 April 2011 - 19:43

    Vera En Laura:

    Hey Marjolein,
    Leuk om je verhaal te lezen. We herkennen er veel in;) Wel heel vervelend dat je ziek bent geworden, fijn dat het weer beter gaat. Lekker om even een nachtje naar mamalampuram te gaan. wij zijn ook vaak naar Eliot beach geweest, kun je lekker gebak eten en langs het strand lopen. Ook een goed restaurant dat op de kaart staat in jouw kamer is een aanrader. Goede pasta's en hamburgers maar misschien zijn jullie er al een keer geweest en vinden jullie het niets:D Geniet ervan!

    Kuzz Vera en Laura

  • 12 April 2011 - 20:19

    Mama:

    hey lieve marjoleintje eindelijk een levensteken van je ik zou net een wijntje in schenken en toen zij wilko dat je een nieuw verhaal geschreven hebt fijn om te lezen wat je allemaal doet en dat het goed gaat. Liefs mama

  • 12 April 2011 - 20:31

    Robin:

    Hee Marjolein! Weet dat ik meelees met je verhalen en belevenissen en ik vooral deze foto's heel indrukwekkend vind.. is wel iets anders dan hier in Londen! Nog heel veel succes en plezier en geniet ervan voor zolang het duurt want voor je het weet zit je weer aan je broodje kaas op een fatsoenlijke bank in een huis in Nederland waar het buiten regent ;)

  • 12 April 2011 - 20:50

    Fieke En Paul:

    Indrukwekkend wat je allemaal meemaakt en inderdaad zo onvoorstelbaar anders dan we hier gewend zijn. We hopen dat er ook genoeg is om van te genieten en in ieder geval brengen jullie blijkbaar wat geluk bij de kinderen. Sterkte, geniet ervan en take care
    Hartelijke groetjes uit Heino!

  • 12 April 2011 - 21:15

    Jolanda:

    Leuk om weer even wat van je ervaringen te lezen.
    Met jouw ervaringen waardeer je wat je thuis hebt... Wat zijn wij toch een boffers en toch kunnen we zo vreselijk klagen....
    Geniet van al je ervaringen en met de tijd krijgt het allemaal wel een plekje..
    lfs Jolanda

  • 13 April 2011 - 08:45

    Oma Irene:

    Fijn weer iets van je te horen Je past je al aardig aan daar.Pas goed op je zelf En probeer ook wat gezonds naar binnen te krijgen Fijn dat je toch een zonnestraaltje voor die kinderen kunt zijn.Bedankt voor je mooie kaart op mijn verjaardag.Liefs van je Oma

  • 13 April 2011 - 11:10

    Alie:

    hey marjolein wat fijn om weer wat van je te horen ,
    we waren best wel ongerust toen we hoorden dat je ziek was
    helemaal in zo"n ver land maar gelukkig ....je bent er weer
    fijn dat je een heerlijk weekend hebt gehad daar en toch even
    weer heb kunnen genieten van een lekker ontbijtje en een lekker wijntje .
    succes verder he en uh pas je wel een beetje op je zelf?
    groetjes en veel liefs Alie

  • 13 April 2011 - 17:51

    Jasmijn (zusje):

    hoi leintje,
    dat was weer een mooi stuk. en ook hele leuke en mooie foto's.
    leuk dat je even naar dat andere dorpje kon.

    PS: ik zal spetter de groeten van de doen.

  • 14 April 2011 - 07:28

    Amber.:

    He beautifull, bedankt voor je prachtige blog! en wat een mooie fotos ! ik ben blij dat het goed met je gaat en gelukkig maar dat je niet meer ziek bent. wat leuk dat je naar het strand bent geweest, heerlijk even toch. ik vind het super waar je allemaal mee bezig bent, pas goed op jezelf & i love you. kus am

  • 21 April 2011 - 17:30

    Bashir:

    heey marjolein!

    Leuk om te weten hoe je leven en dagen eruit zien!
    Gelukkig ben je weer helemaal opgeknapt.
    Al helemaal ingeburgerd daar merken wij.
    Kan me heel goed voorstellen hoeveel indrukken je daar opdoet.
    Goed dat je dat weekend even lekker voor je zelf genoten hebt!
    Kan me heel goed voorstellen dat je de rust af en toe mist.
    Wij weten hoe druk een stad kan zijn aangezien we weleens in Cairo komen, daar is het ook zoooo druk en zoveel getoeter!

    We kijken uit naar je volgende verslag, heel veel succes!
    En niet meer ziek worden.

    Groetjes Bashir en Marja(moeder)

  • 24 April 2011 - 19:25

    Gijs En Wil:

    Lieve Marjolein,Leuk je verslag te lezen, dat doen we met bewondering je doet het fantastisch. Dat zijn inderdaad dingen die je niet meer vergeet. Wij vinden het zo knap hoe je er mee om gaat.
    en je schrijft het heel beeldend. Veel succes verder. Veel liefs Gijs en Wil

  • 27 April 2011 - 17:03

    Desire En Mama:

    hoi lieve marjolein ik ben op mijn werk en zit achter desire's nieuwe laptop we hebben net je foto's bekeken groeten en liefs van ons mama en ook groeten van desire

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: India, Madras

Mijn eerste verre reis

Recente Reisverslagen:

27 Mei 2011

Ta ta, India!

24 Mei 2011

Naar huis

01 Mei 2011

Filmpje!!

12 April 2011

Glaasje wijn..? 10 euro graag!

16 Maart 2011

Time flies..
Marjolein

Actief sinds 10 Feb. 2011
Verslag gelezen: 579
Totaal aantal bezoekers 25565

Voorgaande reizen:

07 Maart 2011 - 05 Juni 2011

Mijn eerste verre reis

Landen bezocht: